همسریابی و شیوه‌های عُرفی و معمول

1- معمولی ترین و ساده ترین و راحت ترین شیوه همسریابی همان ” معرف های محلی “

و در اطراف کوچه و محل زندگی هستند که به همان رسم قدیمی و سنتی بر این باورند که :

• یک دختر خانمی را که مثلا در همسایگی خود می‌شناسند یا در مجالس یا مناسبت‌های ویژه اطراف خود می‌شناسند را به خانواده پسر معرفی می‌کنند .

• در این روش تا حدودی بدلیل نزدیکی به محل سکونت عروس و آشنایی در محل زندگی

• و تا حدودی بدلیل رفت و آمد های نسبتا زیاد ( کوچه ، خیابان ، مجالس یا مناسبت‌های محلی و …)

شناختِ اجمالی از شخص و خانواده ی او وجود خواهد داشت

• و درصدی از مراحل ابتدایی همسریابی برای هر دو خانواده راحت‌تر پیش خواهد رفت .

اما نه به این معنا که حتما بشود ! چه بسا به دلایل زیادی حتی در طی مراحلِ بعد از آشنایی اولیه ، پاسخ منفی شود .

2- شیوه دیگر همسریابی که هنوز مرسوم است ” معرف ها “ یا “اشخاص” یا  “واسطه ها”  :

• که در سطح شهر تقریبا از اعتبار مناسبی برای خودشان در این زمینه برخوردار

• و خانواده‌ها آنان را به عنوان معرف یا واسط برای امر خیر می‌شناسند .

• که درصد زیادی از آنان را خانم‌ها و درصدی را هم آقایان تشکیل می‌دهند .

• در این شیوه همسریابی نیز معمولا خانواده ها با تماس تلفنی یا مراجعه حضوری با این افراد با دادن مشخصات پسر یا دخترشان به این اشخاص از آنان طلبِ مورد مناسب (همسر) برای امر خیر ازدواج می‌کنند .

• در این شیوه نیز بدلیل تعدد افراد مراجعه کننده به این افراد ، لذا از تعداد بیشتری مورد برخوردارند که می‌توانند در زمانهای مختلف به خانواده ها معرفی کنند .

• بعضا مواردی که از طریق این افراد معرفی می‌شنود تا حدی آشنایی مختصری نیز از طریق آن واسط با آن خانواده وجود دارد که خودِ این یک دلگرمی برای اقدام و پیگیری خواهد بود اما در بسیاری از موارد هم تنها در حد معرفی و دادن یک شماره تماس به خانواده ها صورت می گیرد .

• معمولا بعد از چند معرفی که انجام می شود ، بعضا بدلیل محدودیت در تعداد مواردِ معرفی شده در دفترشان ، تا مدت زیادی قادر به معرفی نخواهند بود !