والدین گرامی و جوانان عزیز ، یکی از نکات مهم و ارزشمندی که قبل از ورود به مسیر ازدواج و تشکیل زندگی مشترک بایستی به دقت بررسی و از میزان یا سطح آن در خودمان به شکل صحیح و درست آگاه شویم و نقاط ضعف یا قوت آن را برای خود مشخص و توجه لازم را در جهت ارتقا یا قوت بخشی آن داشته باشیم ، تقویت قوای روحی و جسمی است !
شاید در نگاه اول این کلمه یا عبارت چندان مفهوم نباشد یا بگوییم منظور از بیان و یا تمرکز و دقت بر این چیست !؟
اگر دقت کنید جدای از مسیر ازدواج که معمولا طی کردن این مسیر از ابتدایی ترین مرحله که همان همسریابی است تا لحظه ازدواج و محرمیت ، با وجود فراز و نشیب های آن اما معمولا بدلیل وجود شور و هیجان و تمایلات روحی و عاطفی و جسمی که در هر فردی به طور طبیعی وجود داره ، عاری از سختی های خاص یا شرایط سنگین یا تعهد آور و مسوولیت پذیری در حوزه های مختلف است ، اما مابقی مسیر یعنی شروع زندگی مشترک از لحظه زیر سقف رفتن و آغاز آن کاملا متفاوت خواهد بود .
نهایتِ سختی و سنگینی آن (مسیر تا قبل از ازدواج)، چه در مراحل ابتداییِ آن برای مثال ، جلسات خواستگاری و نهایتا در طول مسیر جلسات ، مشاوره و خرید های قبل از ازدواج و جلسات جشن و شادی است .همین.
بعد از طی مسیر ازدواج ، حال زمان ورود به مسیر زندگی مشترک رسیده ! یعنی چه ؟
مسیر مشترکی که اکنون بایستی با دقت و توان بسیار بالای جسمی و روحی، پای در آن گذاشت و نه تنها خود بلکه یک نفر جدید (همسر) را نیز در آن همراهی نمود و حتی با گذشت نه چندان دور، اعضا ی جدید آن یعنی فرزندان ! و همه انهایی که بواسطه این ازدواج به طور ناخواسته به این دایره می پیوندند ….تا آخر .
حال تصور کنید من و شمای مجرد که هنوز در دوران مجردی به سر می بریم و نهایتِ فعالیت یا تلاش ما در جهت تحصیل یا ارتقا رتبه تحصیلی ، اشتغال ، ارتقا رتبه شغلی یا دیگر فعالیت های مشابه ،همچون فرهنگی ، هنری و غیره … بوده ، اکنون قرار است با حفظ همان تلاش و فعالیت های روزانه یِ دوران مجردی پای در مسیر زندگیِ جدیدی گذاریم و آنهم با اضافه شدن یک شخص جدید ! یک همراه جدید ! و بعدا نفرات جدید بعدی ! …
سوال : آیا میزان انرژی و پتانسیلی که در دوران مجردی برای خود فراهم مینمودیم با شروع و قدم گذاشتن به مسیر جدید آنهم با اضافه شدن نفرات جدید ، مشابه و به یک اندازه خواهد بود !؟
آیا اگر من و شما در دوران مجردی برای تحصیل و رفتن به دانشگاه یا محل کار یا دیگر فعالیت های مشابه (با وجود چهارچوب های قانونی که در مراکز یا محل های مربوطه وجود داشت )اما هر موقع اراده می کردیم نمی رفتیم ! یا تعطیل می کردیم ! یا امروز به جای رفتن به دانشگاه به همراه دیگر همکلاسی ها به تفریح یا مسافرت و … اینگونه به طور کاملا آزادانه و تک نفری برای خودمان برنامه ریزی می کردیم و یا با وجود یک سردرد یا ناخوشی جزیی ، خیلی سریع با تعطیل کردن فعالیت روزانه ، به منزل برگشته و بقیه ساعات را به استراحت می پرداختیم و … در مسیر زندگی مشترک هم همینگونه خواهد بود !؟
آیا اگر در دوران مجردی قرار بر این بود که مثلا امروز تهیه کردن نان منزل بر عهده ما باشد و براحتی با فراموش کردن آن و رسیدن به منزل و ابراز فراموشی از اینکه ” وای یادم رفت ” به این شکل عملا تهیه نان ، مجدد توسط پدر یا مادر صورت می گرفت! ، الان با پای گذاشتن در مسیر زندگیِ مشترک ، می توان با گفتن یک ” وای یادم رفت ” پیش رویم !؟
تقویت روح و جسم قبل از ازدواج
آیا اگر نهایت مسولیت هایی که بر دوش من و شما در دوران مجردی ،همچون تهیه نان یا شستن ماشین یا مختصری لباس یا تهیه یکسری اقلام جزیی منزل یا غیره … بود ، الان با شروع زندگی مشترک به همان اندازه و میزان ادامه خواهد داشت !؟
و دهها یا صدها نمونه ای که براحتی قابل بیان است و متاسفانه کمتر کسی به قکر آن بوده و هست که مسوولیتها و تعهدات زندگی مشترک بیش از آنچه که در تصور ماست ، وجود خواهد داشت یا حداقل دو برابر ! حتی در مورد افرادی که تجربه گذران زندگی به صورت مجردی را دارند و اداره امور روزانه تماما به دوش خودشان بوده و اکنون قصد ازدواج و زندگی مشترک را داشته باشند ، باز هم همه آن امور یا مسولیت های قبلی را اگر نگوییم چند برابر اما حداقل دو برابر برای خود باید ترسیم نمایند !
بله واقعیت این است که برای ورود به زندگی مشترک ، همه ما (پسران / دختران ) نیاز به یک قوای خوب و مطلوب روحی و جسمی داریم . و بدون این قوا ، اگر هم در ابتدای مسیر و آنهم در مقطعی کوتاه بتوانیم از آن عبور کنیم اما با رسیدن به ایستگاههای سخت و سنگین کم کم دچار ضعف و ناتوانی در تحمل آن مقاطع یا به نوعی استپ و از کار افتادن و یا به عبارتی عدم همراهی جسم و روح خواهیم بود ! و این یک واقعیت است .
مسوولیت های جدید و تازه ای که برای زوجین از همان بدو ورود به زندگی مشترک (زیر سقف رفتن دونفری) بوجود خواهد آمد انکار ناپذیر است .
هیچ کدام از طرفین نمی توانند و حق این را ندارند که بگویند نه ! یا نمی توانیم ! یا سخت است ! یا در حد توان ما نیست ! یا مگر قرار بوده که اینگونه باشد ! یا ما اصلا اینطور تصور نمی کردیم ! یا من در این مرحله نیستم ! یا خدای ناکرده ناتوانی خود را با به گردن انداختن مسوولیت های خود بر دوش طرف مقابل جبران کردن یا عدم پذیرش مسوولیت ها بدلیل عدم توانایی جسمی و روحی مناسب ، یا طفره رفتن از مسوولیت ها بدلیل عدم توانایی لازم روحی یا جسمی ، یا ….
جوانان عزیز مطلع باشید که زندگی مشترک فقط چند روزِ ابتدای آن نیست که معمولا همراه با شور و نشاط و هیجان ویژه ای است ، بلکه کم کم در کنار همان شور و نشاط اولیه ، شما با انواع و اقسام مسایل و مقاطع متنوع و مختلفی چه از نظر حجم و ابعاد و چه از نظر شرایط یا فرم یا مدل، با آن روبرو خواهید شد که هر کدام نیاز به یک انرژی یا قوای مطلوب روحی و جسمی توام می باشد .
که اگر هر کدام از ما قبل از ورود به مسیر ازدواج و آغاز زندگی مشترک در جهت بررسی و آگاهی از میزان وجودِ این دو نیروی مهم در خود ، اطلاع یا دقت لازمه را نداشته باشیم مطمئنا در مسیر زندگی مشترک با مشکلاتِ متعدد ، سخت و بعضا حل نشدنی روبرو خواهیم شد .
لازم به ذکر است که تقویت قوای جسمی از طرق مختلف و متنوعی شدنی است که معمولا اغلب از آگاهی نسبتا خوبی در این خصوص برخورداریم اما در مورد قوای روحی در کنار همه روش های قدیمی و مدرن امروزی که همه سعی بر آن دارند تا به نوعی تقویت روح کنند اما حداقل به نظر بنده ، تنها بوسیله تقویت ایمان و تقوا و اتصال به ریسمان الهی از طریق قرآن کتاب آسمانی، شدنی است و هرچه در دوران مجردی سعی کنیم تا حد امکان این قوا را (روحی) در خود به حد مطلوب یا حداقلِ مورد نیازِ آن برای ورود به مسیر جدیدی که نیازمند به انرژی خاص و مطلوبِ روحی است ،تقویت کنیم بعدا کمتر در مسیر زندگی مشترک دچار مشکل یا سختی خواهیم شد . انشاالله.
لذا بر اساس تجارب بیش از 10 سال از مسیر ازدواج ، در درجه اول خطاب به والدین گرامی ، از دوران کودکی تا زمان ازدواجِ فرزندان ، تا می توانیم بایستی فرزندانمان را تقویت کنیم .
نه فقط تقویت جسمی ! اگر قوه روح خالی یا عاری از پتانسیل مطلوب و مفید و مورد نیازِ جسم نباشد ، جسمِ توانمند بدون همیاری یا پشتیبانی قوه ی روحی قادر به ادامه راه یا ادامه مسیر نخواهد بود ! حتی قدرتمندترین افراد از نظر جسمی اگر از قدرت روحیِ مطلوب یا حداقلی، برخوردار نباشند ، آنها هم قطعا در ایستگاههای سخت و سنگینِ مسیر زندگیِ مشترک ،دچار مشکل یا آسیب خواهند شد .
والدین گرامی مطلع باشند که مسولیت اصلی هرگونه بروز مشکل در مسیر زندگی مشترک فرزندانشان که ناشی از عدم توانایی یا برخورداری از انرژی کافی و مطلوب جسمی و روحی باشد ، قطعا برعهده آنان بوده و در تک تک آنها شریک خواهند بود !
بعضا فکر می کنیم همین که فرزندانمان ازدواج کرده و به منزل خود رفتند دیگر کار تمام و هیچ مسوولیتی دیگر بر عهده ما نیست ! اما اینطور نیست . حداقل در فرهنگ ایرانی و حتی سفارشات دینی و اسلامی ما مبنی بر تربیت صحیح و مطلوب فرزندان بر اساس توصیه های موجود در روایات و احادیث مرتبط ، این وظیفه همه ماست که اول آگاه شویم از آنچه که در طول بزرگ شدن فرزندانمان نسبت به آنها بایستی مطلع باشیم و ثانیا تمام تلاشمان را در جهت عملی کردن آن توصیه ها و سفارشات بکار بریم تا بعدا شاهد موفقیت فرزندانمان در طول زندگیشان باشیم . انشاالله
ثبت ديدگاه